نکاتی مستفاد از واژه تقوی در ترتیب نزول سوره ها
از ترتیب نزول آیات استفاده می‌شود که تقوی عملی پیش از ایمان است. در
سوره علق 1/12 بیان فرمود که پیامبر پیش از هر مطلبی، مردم را به تقوا
دستور میداد. پس از آن تقوا از مخالفت با رسول است؛ چنانکه در سوره قلم 2
/34-35 فرمود: خویشتندارانِ از تکذیب پیامبر (ص)، به نعمتهای بهشتی
میرسند؛ زیرا این تقوا آنها را به تسلیم در برابر دعوت رسول موفق میدارد.
در سوره مدثر 4/ 56 ضرورت تقوای الهی را برای بهرهگیری از فرصتهایی مثل
هدایتهای قرآن لازم شمرد. در سوره لیل 9 /5 تقوا را یکی از پیشزمینههای
تحول در شخصیت مردم نامید. در سوره‌های ق 34/31 و قمر 37/ 54 و ص 38 /49،
متقیان را به بهشت وعده داد و جایگاه ایشان را به حضرت حق نزدیک شمرد. از
آیات دیگر که عاقبت کار را به تقوا گره زدهاند، استفاده می‌شود که قرآن
مسأله تقوا را به عنوان عامل پیشرفت معنوی تا رسیدن به عاقبتهای خوش
دانسته و هیچ چیز دیگر را جایگزین آن ندانسته است. (ر. ک.اعراف 39 / 35 و
96 و 128) به عبارت دیگر؛ تقوا پیش از ایمان و در کنار آن، عامل حفظ و
نگهدارنده ایمان و مانع تأثیرپذیری از اغواء شیطان و وسیله رسیدن به بصیرت
(همان / 201) و عاقبت خوش است. «والعاقبۀ للتقوی»(طه 45 /132).
توجه شود عدد اول پیش از / مراد شماره سوره در ترتیب نزول است و شماره پس از / شماره آیه در سوره می باشد.
